Na Berlinaleu 2024 prikazano je manje filmova nego na prošlim izdanjima, ali filmova je bilo svih mogućih stilova, žanrova, tema... Ovo je jedno od najbogatijih izdanja festivala.
Tena Razumović ŽmaraFebruar 27, 2024
Ovogodišnji Berlinale doneo je stvarno šarolik i bogat izbor filmova bez obzira što je sveukupna brojka filmova smanjena na dvesta, od inače skoro trista filmova u konkurenciji. Neki od filmova koji su osvojili nagrade bili su prava iznenađenja, a na listi su najboljih filmova sa festivala.
Berlinale je ove godine imao sve: od duha životinje, nilskog konja, porodičnih drama, SF-a, satire, Cilliana Murphyja kojeg gledamo u nečemu potpuno drugačijem nego u Oppenheimeru koji je dominirao prošlom godinom (kako slučajno ne bi zaboravili da Cillian glumi sjajno, posebno u istorijskim, društveno angažovanim dramama), pa do dokumentaraca (najbolji film sa festivala je dokumentarac!) i filmova iz raznih neevropskih kinematografija, azijski su baš došli do izražaja. Krenimo redom, sa najboljim filmovima.
Dahomey je dokumentarni film iz 2024. koji je režirao Mati Diop. Film govori o povratku 26 kraljevskih blaga Kraljevine Dahomeja u Benin. Film je treći dokumentarni film koji je osvojio glavnu nagradu festivala Zlatni medved. Do sada su glavnu nagradu osvojili filmovi On the Adamant i Fire at Sea. U evropskim bioskopima je od septembra ove godine. Film priča priču o 26 kraljevskih artefakata iz Kraljevstva Dahomeja (1600. – 1904.), koji su iz Francuske vraćeni u Benin. Opljačkani su tokom kolonijalne ere i izloženi u Musée du Quai Branly – Jacques Chirac, pariskom muzeju neevropske umetnosti. Među vraćenim delima bile su statue bivših kraljeva Dahomeja, kralja Gléléa i kralja Béhanzina, koje su imale veliku simboličku vrednost. Vraćen im je presto koji su 1892. zauzeli francuski vojnici. Umjetnička dela sada su izložena u posebnom muzeju u Abomeyu, starom kraljevskom gradu, koji je oko 65 milja udaljen od obale Gvinejskog zaliva.
Dahomey, r. Mati Diop
U ovoj južnokorejskoj drami glavnu ulogu tumači glumica Isabelle Huppert koja je prikazala Francuskinju, muzičarku sa zanimljivom životnom pričom. Ona je u početku svirala dečju blok flautu u parku i suočavala se sa teškim financijskim problemima, no ostala je bez izvora prihoda te je počela da predaje francuski jezik dvema ženama kako bi nešto zaradila. U ovoj teškoj situaciji, ona nalazi smirenost u ležaju na kamenju i u makgeollia, drevnom korejskom piću od pirinča, nešto poput pirinčanog vina. Sve kako bi samu sebe – utešila. Film je osvojio nagradu Srebrni medved, Glavnu nagradu žirija.
Yeohaengjaui pilyo (A Traveler’s Needs), r. Hong Sangsoo
Film je apokaliptična sci-fi komedija-drama koja je premijerno prikazana na 74. Međunarodnom filmskom festivalu u Berlinu, a gde se takmičio za Zlatnog medveda. U francuskim bioskopima je od kraja februara. Dve suprotstavljene sile iz dubina svemira pokreću apokaliptični sukob na slikovitoj Côte d’Opale severne Francuske. Film je od strane nekoliko kritičara opisan kao parodija Star Wars franšize. Svakako interesantan izbor za nagradu Srebrni medved, nagradu žirija.
L’Empire (The Empire), r. Bruno Dumont
Psihološki triler u kojem igraju Sebastian Stan, Renate Reinsve i Adam Pearson u glavnim ulogama. Film prati Edwarda, koji posle operacije (jer boluje od neurofibromatoze) koja mu omogućava novi početak života, postaje potpuno fiksiran na drugog muškarca, čoveka koji ga igra u scenskoj predstavi zasnovanoj na Edwardovom „prošlom“ životu. Film je imao svetsku premijeru na Sundanceu u januaru 2024., da bi na Berlinaleu Sebastian Stan osvojio Srebrnog medveda za najbolju mušku ulogu.
A Different Man, r. Aaron Schimberg
Ova istorijska drama donosi priču o tzv. „Magdalene laundries“, ustanovama u Irskoj, u kojima je zbog razno raznih razloga radilo i bilo zapravo zatočeno i zlostavljano preko 30000 žena u periodu od 1820-ih do 1996. godine. Film donosi trenutak iz istorije, romansirani momenat pre Božića 1985. kada trgovac ugljem Bil Furlong otkrije lokalni manastir u irskom gradu New Ross, koji potpada pod ove ustanove. Zatočenice su morale da rade, prvenstveno u perionicama. Ovaj film rasvetljava mračni deo rimokatoličke istorije u kojem glavnu ulogu igra Cillianom Murphy. Uz njega glume još Eileen Walsh, Michelle Fairley, Emily Watson, Clare Dunne i Helen Behan. Emily Watson je na Berlinaleu osvojila Srebrnog medveda za najbolju sporednu žensku ulogu.
Small Things Like These, r. Tim Mielants
Matthias Glasner u filmu Dying promišlja smrtnost kroz različite članove jedne porodice u svom prvom igranom filmu nakon 2012., autorefleksivnoj komediji-drami o smrti. Iako film traje preko tri sata i donosi čak pet poglavlja, ova Glasnerova priča verzija je tradicionalne porodične sage dekonstruirana kako bi postala niz preklapajućih poglavlja o pojedincima jedne porodice, a koja se gleda u jednom potezu. Film je osvojio Srebrnog medveda za najbolji scenario.
Dying, dir. Matthias Glasner
Film je zapravo glas Pepea, prvog i poslednjeg nilskog konja ubijenog u Južnoj Americi, koji se pojavljuje kao duh i prepričava svoju priču uz moćnu usmenu tradiciju zajednice.
Mladi nilski konj, poznat po imenu Pepe, a koje su mu dali kolumbijski mediji, ubijen je u džungli Kolumbije, ali se vraća u obliku duha. To je glas nilskog konja, ili barem tako kaže. On nema osećaj za vreme, samo za prošlost koja ga proganja. Životinja je sigurna u jedno: više nije živa. Bio je to prvi i posljednji nilski konj te vrste koji je ubijen u „Amerikama“; kako stoji u službenom sinopsisu filma. Sa ovim filmom gledaoci su uvučeni u svet mnogih priča, od kojih svaka sadrži više priča u sebi. Film zapravo prenosi govor, izraz mesta na kojima su bića poput Pepea nestala, a da nikada nisu shvatila svoju pravu situaciju. Nelson Carlos De Los Santos Arias osvojio je Srebrnog medveda za najbolju režiju.
Pepe, dir. Nelson Carlo de Los Santos Arias
