U istorijskom venecijanskom dvorištu stoji neobična plava prizma. O čemu je reč?

Venecija je specifičan grad čije bogatstvo arhitekture neprestano očarava, a njene građevine, kanali i trgovi ostavili su neizbrisiv trag na mnoge umetnike i posetioce kroz istoriju. Poseban venecijanski gotički stil sa vidljivim uticajima vizantijske i islamske arhitekture odražava nekadašnju veliku trgovačku mrežu ovog grada. Venecijanska arhitektura nije ostala samo unutar njenih granica, a proširila se i na određene krajeve našeg regiona – posebno na Istru, gde i danas možemo da uočimo građevine koje svedoče o ovom stilu i njegovom uticaju na arhitektonsku baštinu. Prepoznatljivost venecijanskih građevina učinila je da se plava prizma, instalirana u dvorištu škole umetnosti, još snažnije istakne kao neobičan, savremen i hrabar element. Kontrast između istorijske arhitekture i apstraktnog umetničkog dela stvara jedinstvenu i uzbudljivu dinamiku koja privlači pažnju.

© 2024 UNA / UNLESS

Povodom prvog uključivanja škole Accademia di Belle Arti u venecijanski Bienalle, studio Una/Unless je u suradnji s umjetnicom Josèfe Ntjam u dvorište akademije postavio  paviljon u obliku prizme, u jarko plavoj boji. Iako na prvi pogled ova instalacija odudara od tradicionalne estetike same akademije, paviljon je zapravo izgrađen da komplementira simetričnosti zgrade i unutrašnjeg dvorišta, a s jedne strane je potpuno povezan s lođom. Reflektivna površina od koje je izgrađen pruža optičku iluziju rekonstrukcije strane koju paviljon prekriva. Prema opisu arhitekti, ovaj trougao izgleda kao da je u dvorište pao iz svemira, ili iz nebeskih virtuelnih svetova koje Josèfa Ntjam kreira u svojim delima.

© 2024 UNA / UNLESS

Zbog specifičnog položaja, u paviljon je moguće ući samo kroz akademiju, što osigurava da će se posetioci makar u prolazu upoznati sa njenim radom. Unutra se nalazi izložba koja apstraktnoj instalaciji pruža dodatni kontekst. Izložba swell of spæc(i)es umetnice Josèfe Ntjam prikazuje nadrealno okruženje inspirisano spojem dubokog okeana i svemira. Trougaona forma paviljona usmerena je prema vodi Venecijanske lagune i moru iza nje, naglašavajući fokus izložbe na značaj okeana u našem planetarnom ekosistemu. Površina paviljona, izgrađena od high-tech membrane se nežno pomera na vetru, stvarajući dinamičan efekat koji podseća na talasanje vode.

© 2024 UNA / UNLESS

Unutra, velika konveksna površina evocira odsustvo crkve koja je nekada tu stajala, a srušena je 1831. godine, tako što ocrtava njen originalni obris. Tu je skriven i veliki LED ekran koji uranja posetioca u nadrealistički swell of spæc(i)es ambijent. Ovaj prostor je nekada ispunjavala muzika crkvenog hora, a sada će ponovo biti ispunjen muzikom zahvaljujući kompozicijama Fatime al Qadiri, koje će da prate fragmenti naracije koji dolaze iz suspendovanih zvučnih skulptura koje podsećaju na meduze.

© 2024 UNA / UNLESS

Paviljon je izgrađen od lokalno nabavljene drvene građe, zbog čega će ga nakon što se izložba završi moći rastaviti i reciklirati. Unutrašnji nameštaj biće doniran, dok će okvir za oblaganje biti vraćen dobavljaču na reciklažu i ponovnu upotrebu. Paviljon će ostati na svom mestu tokom trajanja Venice Arte Bienalle, koji se završava 24. novembra.