20 najdužih aplauza u istoriji Kanskog festivala

U svetu u kom se pažljivo mere pregledi i lajkovi, rejtinzi i dobiti, u kom svaka sekunda pretenduje da postane viralna, a trenutak ocenjen, teško je ne primetiti da se uspeh izjednačava sa brojkama. Kolektivna opsesija za merenjem i analizom, odražava da smisao pronalazimo u spoljašnjim potvrdama, a u takvoj stvarnosti, nije ni čudo što su dugi aplauzi na Kanskom festivalu postali nova mera vrednosti, znak da je nešto zaista dotaklo publiku. Ali da li je to stvarno tako? Da li čuvene standing ovation minute zaista govore o dubini, istinskoj umetnosti, ili samo o površnom slash rutinskom maniru mase?

Koliko je poznato, ne postoji zvanična evidencija — a svakako ni zvanična metoda za merenje aplauza — ali se smatra da je fantastična drama Guillerma del Tora iz 2006. godine, Pan’s Labyrinth, i dalje neprikosnoveni rekorder sa 22 minute ovacija. Iako nije osvojio nagradu u Kanu, film je kasnije dobio tri Oskara i učvrstio del Tora kao vizionarskog reditelja. Publika u Kanu je poznata po svojim odvažnim reakcijama na nove filmove, bilo da su one dobre ili loše, a mnogi ovu praksu vide kao izjavu da je kinematografija kao umetnost vredna naše bezrezervne strasti.

Međutim, ne znači da svaki dugi aplauz obećava dugu i uspešnu karijeru određenom filmu, kao ni obrnuto. Godine 2019, Joker je u Veneciji dobio osmominutni aplauz. Prošlogodišnji Joker: Folie à Deux premašio je to sa skoro 12 i po minuta. Prvi Joker je osvojio Zlatnog lava, dva Oskara i zaradio više od milijardu dolara širom sveta. A Folie à Deux… znamo da se neslavno završio.

The Phoenician Scheme 2025, photo: Getty Images

Među dugim ovacijama ističu se i one za The Neon Demon Nicolasa Windinga Refna sa 17 minuta u Kanu 2016. godine i Fahrenheit 9/11 Michaela Moorea iz 2004. godine, koji je osvojio Zlatnu palmu, sa 20 minuta aplauza. Najnovije izdanje koje je počelo 13. maja za sada je izdvojilo The Phoenician Scheme Wesa Andersona sa 7 i po minuta ovacija, a iza njega su Die My Love, Pillion, Mission: Impossible – The Final Reckoning.

U nastavku donosimo neke od najdužih aplauza na Kanskom festivalu ikada.

The Phoenician Scheme – 7 i po minuta

Wes Anderson se vraća sa mračnom i složenom špijunskom pričom koja prati napet i emotivan odnos oca i ćerke — neočekivana temu za reditelja poznatog po ekscentričnim dramama i nostalgičnim pustolovinama. Film kombinuje Andersonov prepoznatljiv vizuelni potpis sa dubljom, ozbiljnijom atmosferom, istražujući teme moći, korupcije i porodičnih veza, uz karakterisičan humor. Nakon premijere u Kanu, publika je nagradila film ovacijama koje su trajale sedam i po minuta.

Killers of the Flower Moon – 9 minuta

Svaki film koji se nađe na prestižnom programu Kanskog festivala donosi određenu dozu intrige, ali malo njih je dočekano sa tolikim uzbuđenjem kao Killers of the Flower Moon. Martin Scorsesejev projekat vredan 200 miliona dolara, koji je okupio njegove dugogodišnje muze kao što su Leonardo DiCaprio i Robert De Niro, imao je najsjajniju premijeru u Kanu te godine. Rane recenzije već su potvrdile visoka očekivanja, a publika je režiseru poklonila devetominutne ovacije.

The Substance – 9 minuta

Jedan od najupečatljivijih filmova na Croisetteu 2024. bio je The Substance, horor satira o telu, slavi i potrošačkom društvu, s Demi Moore, Margaret Qualley i Dennisom Quaidom u glavnim ulogama. Iako su ga kritičari opisali kao ekstremno uznemirujuć i vizuelno brutalan, film je izazvao veliki odjek: publika u Kanu nagradila ga je devetominutnim ovacijama, a pratio ga je i značajan festivalski uspeh: 5 nominacija i 1 nagrada.

Photo : Courtesy of the Cannes Film Festival

Carol – 10 minuta

Ljubavna priča Todda Haynesa iz 2015, zasnovana na romanu Patricije Hajsmit The Price of Salt, fokusira se na Cate Blanchett u ulozi bogate udate žene koja se zaljubljuje u mladu prodavačicu (Rooney Mara). Publika u Kanu stajala je 10 minuta kako bi aplaudirala ovoj ljubavnoj drami, nominovanoj za šest Oskara.

The Beaver – 10 minuta

Psihološka drama The Beaver u režiji Jodie Foster premijerno je prikazana u Kanu 2011. godine. Film prati Waltera Blacka (Mel Gibson), čoveka koji se bori s teškom depresijom i počinje da komunicira sa svetom isključivo putem lutke dabra na ruci. Iako je film u bioskopima naišao na loš odaziv, publika u Kanu reagovala je iznenađujuće snažno – deset minuta ovacija na nogama govorilo je o tome koliko ju je dirnula emotivna i neobična priča o mentalnom zdravlju.

BlacKkKlansman – 10 minuta

Istorijska drama Spikea Leeja zasnovana na istinitoj priči o Ronu Stallworthu (John David Washington), prvom crnom policajcu u Koloradu Springsu, koji je krajem sedamdesetih uspeo da se — preko telefona — infiltrira u lokalnu ćeliju Ku Klux Klana. Na sastanke je umesto njega išao njegov kolega Flip Zimmerman (Adam Driver), dok je Ron upravljao istragom iz senke. BlacKkKlansman je premijerno prikazan u Kanu 2018. i osvojio Veliku nagradu žirija (Grand Prix). Film je kasnije nominovan za šest Oskara, uključujući i za najbolji film, dok je Spike Lee dobio svog prvog Oskara — za najbolji adaptirani scenario. Publika u Kanu aplaudirala je punih 10 minuta.

Photo : Everett Collection

Captain Fantastic – 10 minuta

Viggo Mortensen glumi Captain Fantastic, nekonvencionalnog oca koji odgaja svoju šestoro dece u divljini Vašingtona. Porodičnu dramu čine i Kathryn Hahn, Steve Zahn, Ann Dowd i Frank Langella. Film je prikazan u sekciji Un Certain Regard na Kanskom festivalu 2016, nakon što je premijerno prikazan na Sundance festivalu.

Emilia Pérez – 11 minuta

Muzikal o kome smo toliko pričali početkom godine, uspeo je da izazove ogromne ovacije na Kanskom festivalu 2024. Emilia Pérez, španski muzički film Jacquesa Audiarda o šefu kartela koji menja pol i pokušava da se ponovo ujedini sa svojom voljenom ženom, dobio je jedan od najdužih aplauza na festivalu 2024. Aaplauz za ovaj film trajao je 9 minuta, kratko je prekinut dok je Audiard zahvaljivao publici, a potom se nastavio još dva minuta, što je ukupno bilo oko 11 minuta ovacija na nogama.

Inglourious Basterds – 11 minuta

Režiser Quentin Tarantino predstavio je svoj revizionistički ratni ep iz Drugog svetskog rata Inglourious Basterds u kome Brad Pitt glumi lovca na naciste, a Christoph Waltz visokog zvaničnika Trećeg Rajha, za šta je Waltz osvojio nagradu za najboljeg glumca u Kanu 2009. i potom Oskara u istoj kategoriji. U filmu igraju i Michael Fassbender, Eli Roth, Daniel Brühl, Diane Kruger i Mélanie Laurent. Dobio je osam nominacija za Oskara, uključujući i za najbolji film a njegov 11-minutni aplauz u Kanu predstavlja ozbiljan rekord.

Photo : Miramax

The Artist – 12 minuta

Crno-beli nemački film The Artist debitovao je u Kanu 2011. i govorio o odnosu između mlade glumice u usponu (Bérénice Bejo) i starijeg glumca nemog filma (Jean Dujardin) u periodu kada je Holivud zamenjivao neme filmove zvučnim, u kasnim 1920-im. The Artist je bio nominovan za 10 Oskara i osvojio pet, što je istorijski trenutak jer je prvi francuski film koji je osvojio Oskara za najbolji film. Glavni glumac Dujardin je postao prvi francuski glumac koji je osvojio Oskara za najboljeg glumca. Režiser i scenarista Michel Hazanavicius osvojio je i nagradu za režiju.

Elvis – 12 minuta

Elvis nije bio dobro ocenjen od strane filmskih kritičara, ali svet zabave je nepredvidiv. Sa Luhrmannovim karakterističnim ekstravagantnim stilom, Elvis prikazuje zvezdani uspon Elvisa Preslija (Austin Butler) od 1950-ih do 1970-ih pod vođstvom menadžera Toma Parkera, koga glumi Tom Hanks. Svetska premijera filma dobila je 12 minuta dug aplauz na nogama, a porodica pokojnog Preslija pohvalila je ovaj biografski film.

Bowling For Columbine – 13 minuta

Dirljivi dokumentarni film Michael Moora iz 2003. bavi se pitanjem nasilja vatrenim oružjem u Sjedinjenim Američkim Državama, istražujući moguće uzroke tragičnog masakra u srednjoj školi Columbine 1999. godine. Nakon premijere na Filmskom festivalu u Kanu, film je ispraćen sa 13 minuta ovacija publike. Ostvarenje je zaradilo gotovo 60 miliona dolara i osvojilo Oskara za najbolji dokumentarni film.

The Seed of the Sacred Fig — 14 minuta

Porodična drama The Seed of the Sacred Fig, simbolična i hrabra metafora za ženske proteste u Iranu tokom 2022. i 2023. godine, premijerno je prikazana u Kanu pod dramatičnim okolnostima. Režiser Mohammad Rasoulof, poznat po otvorenoj kritici vlasti, bio je pod pritiskom iranskog režima: osuđen je na osam godina zatvora zbog “propagande protiv države”, ali je neposredno pre festivala uspeo da pobegne iz Irana i stigne u Nemačku. Zahvaljujući tome, mogao je da se pridruži svojoj glumačkoj ekipi na crvenom tepihu. Snažna poruka filma, kontekst njegovog nastanka i lična sudbina autora zajedno su doprineli emotivnoj atmosferi u sali — publika je aplaudirala čak četrnaest minuta.

Photo : Courtesy of Neon

Capernaum – 15 minuta

Libansku dramu Capernaum režirala je Nadine Labaki, a u glavnoj ulozi pojavljuje se Zain Al Rafeea, dečak sirijskog izbegličkog porekla, koji tumači lik Zaina El Hajja, dvanaestogodišnjaka iz bejrutskog siromašnog naselja. Film iz 2018. godine ispričan je kroz Zainova sećanja, a radnja kulminira šokantnim momentom u kojem dečak tuži sopstvene roditelje za zanemarivanje. Nominovan za Oskara u kategoriji najboljeg međunarodnog filma, ali je uprkos snažnoj emotivnoj priči dobio podeljene kritike.

Once Upon a Time In America — 15 minuta

Smatran remek-delom Sergia Leonea, Once Upon a Time in America prati život i uspon mladića u njujorškoj mafij, za vreme prohibicije. Prilikom američke premijere, skoro četvoročasovni film je bio znatno skraćen na dva i po sata, što je rezultovalo neuspehom na bioskopskim blagajnama i lošim kritikama. Ipak, originalna verzija dočekana je oduševljenjem prilikom prikazivanja u Kanu i dobila je 15 minuta dug aplauz na nogama.

The Paperboy – 15 minuta

Iako je Lee Danielsov mračni film The Paperboy naišao na uglavnom loše kritike, publika u Kanu mu je ipak odala priznanje sa čak 15 minuta dugim aplauzom. Matthew McConaughey tumači ulogu novinara koji se vraća u svoj rodni grad na Floridi kako bi istražio misteriozno ubistvo. Osumnjičeni za taj zločin je smrtno osuđeni zatvorenik, kojeg glumi John Cusack. Pored njih, u filmu igraju i Nicole Kidman, Zac Efron i David Oyelowo.

Photo: USA/Sipa/Allstar/Millennium Films

The Neon Demon – 17 minuta

The Neon Demon je izazvao izlaske publike iz sale na Kanskom festivalu 2016, ali oni koji su ostali, a bilo ih je, aplaudirali su 17 minuta dok su se prikazivale špice. Elle Fanning glumi ambicioznu manekenku koja tone u mračni svet modnog Los Anđelesa. Režiser Nicolas Winding Refn u Evropi je postigao dobre rezultate, ali ne i na američkom tržištu. Navodno, “mnogi nisu razumeli” Refnovu viziju.

Mud – 18 minuta

Matthew McConaughey igra glavnog junaka, begunca, u južnjačkoj drami o odrastanju Mud, gde dva tinejdžera (Tye Sheridan i Jacob Lofland) pomažu Mudu da izbegne hapšenje. U filmu igraju i Sam Shepard i Reese Witherspoon, kojima je publika u Kanu euforično aplaudirala 18 minuta.

Fahrenheit 9/11 – 20 minuta

Dobitnik Zlatne palme na Filmskom festivalu u Kanu 2004. godine, Fahrenheit 9/11 režisera Michaela Moora postavio je novi rekord u istoriji festivala sa 20 minuta dugačkim ovacijama. Ovaj politički dokumentarac kritički sagledava predsednički mandat George W. Busha i način na koji su američki mediji izveštavali o ratu u Iraku. Iako je izazvao brojne kontroverze zbog svoje navodne selektivne interpretacije činjenica, film je postao najgledaniji dokumentarni film svih vremena i značajno doprineo redefinisanju političkog filma u mainstream kulturi.

Pan’s Labyrinth – 22 minuta

Mračna bajka Pan’s Labyrinth meksičkog režisera Guillerma del Tora premijerno je prikazana u Kanu 2006. godine, gde je osvojila publiku i zaslužila 22 minuta duge ovacije — najduže zabeleženu u istoriji festivala. Radnja je smeštena u postratnu Španiju 1944. godine i prati devojčicu Ofelia (Ivana Baquero) koja beži od surove stvarnosti svog sveta u fantastično podzemlje, ubeđena da je izgubljena princeza tog paralelnog carstva. Film je slavio kao dirljivo i brutalno poetsko delo koje spaja političku alegoriju sa fantazijom. Na dodeli Oskara, Pan’s Labyrinth je osvojio nagrade za najbolju kinematografiju, scenografiju i šminku, dok je Del Toro bio nominovan za najbolji originalni scenario i najbolji strani film.

Photo: Courtesy Everett Collection