Kuća pored mora koja će vas uveriti da beton ne mora da bude hladan

Meksiko ima tu jedinstvenu paletu boja; sve bež nijanse koje se tako romantično spajaju sa nijansama okeana (ili nekog bazena) u pozadini dok se svaki komadić betona kao deo arhitektonskog estetskog detalja, uklapa toliko dobro. I ne, ne izgleda hladno već naprotiv. Možda je baš ova kuća ono što treba da vidite danas kako bi vam bilo toplije.

La Casa del Sapo, projekat studija Espacio 18, odlikuje se rustičnim, ali prefinjenim dizajnom koji čini kombinacija betona, terakota pločica i naglasaka od drveta, a koji na kraju postaju skladna arhitektonska celina. Zanimljiva je i inspiracija za ovo zdanje koje arhitekti u svom uvodnom tekstu ističu, a odnosi se na život poznatog pisca. Dve godine, dva meseca i dva dana, pisac Henry David Thoreau živeo je u kolibi koju je sam izgradio na Walden Pondu, u Massachusettsu, svom rodnom gradu. Na prostoru od svega 3 x 4,5 metra pokraj jezera, razvijao se kao pojedinac, izolovan od društva, tražeći inspiraciju u prirodi i njenim korenima. Vreme provedeno u toj kolibi omogućilo mu je da shvati šta je zaista potrebno i da razvije duboko poštovanje prema životu, što ga je podstaklo da se pred kraj života bori za društvena pitanja. U tom smislu, zanimljivo je kako je žaba drugačija kada ulazi u jezero nego kada ga napušta.

Photo: Espacio 18 Arquitectura

Inače, La Casa del Sapo u prevodu znači Kuća žabe, pri čemu je nemojte shvatiti doslovno već simbolično kao kuću transformacije i duhovne nadogradnje. Tako su to učinili i sami vlasnici koji su prvo krenuli da je grade za vlastite potrebe, nakon čega je postala kuća za zajednicu (i u čijoj izgradnji je sudelovala zajednica i ruke mnogih lokalaca), a otvorena je i za goste iz celog sveta, s obzirom na to da može da se iznajmi preko Airbnb-a.

Nalazi se na osamljenoj lokaciji, a arhitektonski je oblikovana samim mjestom: dvije stijene koje gledaju na more, čeznući za svojom vječnošću. Jedna je okrenuta prema izlasku sunca, a druga prema zalasku, dok prostor između njih otkriva more, ljepotu obale Oaxace i stvara fleksibilan prostor za stanovanje, prilagodljiv osobnom načinu života onoga tko tu boravi. Materijali su odabrani u skladu s vještinama lokalnog stanovništva koje je sudjelovalo u izgradnji, ali su istovremeno i ekološki te društveno prihvatljivi.

Photo: Espacio 18 Arquitectura

Minimalistički, ali vrlo topao enterijer prikazuje tipičnu meksičku arhitekturu koja se stapa sa mirnoćom lokacije. Da, ovde dolazite da se odmarate, uživate, razmišljate i predahnete od brzine modernog sveta koja nas neprestano lovi. Odabrali smo ove materijale jednostavno zato što pripadaju ovom mestu, poput cigli za spoljašnje podove ili kamenja skupljenog iz obližnje reke. Beton je dobar materijal jer ne zahteva mnogo održavanja, dodali su autori projekta. Zanimljiv detalj su i terakota pločice postavljene u riblju kost i čelični krov prekriven granama, koji pruža senku velikom centralnom dvorištu. Kuća je takođe dizajnirana tako da se može prilagoditi budućim potrebama i promenama u životnim navikama njenih stanovnika.

Ako oslučite da je iznajmite za odmor, kuća može da primi četiri gosta, noć će vas koštati tristotinjak eura, a bićete smešteni na osamljenoj lokaciji plaže Zapotengo, u meksičkoj državi Oaxaca. Zapanjujući pogledi na okean i lagunu, nude savršen boravak za one koji traže skriveni raj prepun prirode i mira.

Photo: Espacio 18 Arquitectura